روش تعامل با نیازمندان

روش تعامل با نیازمنداناخلاق برخی از مردم تجاری است؛ زیرا در نظرشان فقط ثروتمنداناند کـه سـخنان و
نکتههای ظریف را میدانند و مردم به هنگام شنیدن آن شاد مـیشـوند و اشـتباهاتشـان
کوچک است و مردم از آن چشم میپوشند.
اما فقرا و تهیدستان به هنگام بیان سخنان نغز و نکتههای ظریف، سنگین، بـیمـزهانـد.
مردم هنگام شنیدن سخنان آنان، آنها را به باد تمسخر میگیرند و اشتباهاتشان را بزرگ
میپندارند، و به هنگام سخنان این قشر، تحمل را از دست داده و فریاد میزنند.
اما رسول خدا بر غنی و فقیر بـه طـور یکسـان مهربـان بـود. انـس مـیگویـد:
شخصی بیاباننشین به نام زاهر بن حرام بـود کـه بسـا اوقـات وقتـی از بیابـان مـیآمـد،

چیزهایی از قبیل پنیر و روغن برای رسول خدا هدیه میآورد 

   هرگاه میخواست نزد اهلش برگردد، رسول خدا چیزی از قبیل خرمـای خشـک و

غیره برایش مهیا میکرد. رسول خدا او را دوسـت مـیداشـت و مـیگفـت: »زاهـر از
دوستان بیابان ماست و ما از دوسـتان شهرنشـین او هسـتیم« و زاهـر شخصـی بدقیافـه و
زشت چهره بود.
روزی از بیابان بیرون آمد و به خانهی رسول خدا آمد و او را نیافت برخی از کـالا
و وسایل به همراه داشت، آنها را به بازار برد وقتی رسول خدا از وی آگاهی یافت به
دنبال او به بازار رفت، زاهر را در حالی یافت که مشغول فروش اسباب و کالاهایش بـود
و عرق از جبینش میچکید و لباسهایش همان لباسهای بیابان با شـکل و بـوی بیابـانی
بودند. در این هنگام رسول خدا از پشت او را بغل نمود به طوری که زاهر او را ندیـد
و نمیدانست که چه کسی او را در بغل گرفته است، زاهر آشفته شد و گفت: رهایم کـن.
تو کیستی؟ رسول خدا خاموش شد و چیزی نگفت! زاهـر مـیکوشـید تـا خـود را از
دست رسول خدا برهاند و به پشت سر خودش نگاه میکرد. وقتی رسـول خـدا را
دید، آرام گشت و آشفتگیاش برطرف گردید و وقتی آنحضرت را شناخت شروع بـه
روش تعامل با نیازمندان 43مالیدن پشتش به سینه آنحضرت نمود. رسول خدا نیز از باب شـوخی صـدا مـیزد: »چـه
کسی خریدار برده است؟ چه کسی برده میخرد؟« زاهر به وضع خودش نگـاه کـرد دیـد
یک انسان نادار، فقیر، شکستهحال و بیرنگ و روست. گفت: به خدا سـوگند! ای رسـول
خدا تو در معاملهات مغبون و زیانبار میشوی.
رسول خدا گفت: اما تو در نزد خداوند بـیارزش نیسـتی، بلکـه تـو نـزد خداونـد
باارزش و قیمتی هستی.
پس جای شگفتی نیست که دلهای نیازمندان به آنحضرت پیوسته و معلق باشـد و
با این اخلاق، مالک قلبهایشان باشد.
بسیاری از فقرا از ثروتمندان به خاطر بخل در مال و طعام، ایراد نمـیگیرنـد، بلکـه از
این جهت ناراحت هستند که آنان در لطف و محبت و حسن معاشرت بخل میورزند. تو
چهقدر به روی یک نیازمند تبسم و لبخند زدهای و با او به دیده ارزش و احترام نگریسـته
و رفتار کردهای و در نتیجه او در تاریکی شب دسـت بـه دعـا بـرآورده و بـه وسـیله آن
رحمتها را از آسمان برایت جلب نموده است، چهقدر فراوانند انسانهای پراکنـدهمـو و
غبارآلود و ژندهپوشی که بر دروازههای شهر افتادهاند و به آنها توجه نمیشود، ولی اگـر
همین افراد به خداوند در باره کاری که هنـوز انجـام نشـده سـوگند یـاد کننـد، خداونـد
قسمشان را راست نموده و مطابق قسم آنان عمل مـیکنـد و نـزد او مسـتجاب الـدعوات
هستند. پس با این ضعیفان همواره خندهرو باش.اشاره...»بیتردید لبخند تو به روی فقرا و نیازمندان، درجات تو را در نزد خداوند بالا میبرد.